Lekcja z kryzysowej listy najbogatszych jest prosta: papiery wartościowe są warte tyle, ile ktoś jest gotów za nie zapłacić. Majątki się szacuje. Akcje się wycenia. Wyceny są subiektywne. Zyski i straty – wirtualne. Przynajmniej do czasu, kiedy chcemy lub musimy sprzedawać. Wtedy cieszy lub boli naprawdę. Ale (jak już kiedyś pisałem) kto nie lubi liczyć wirtualnych pieniędzy, które będzie miał w kieszeni, jak wszystko dobrze się ułoży?

PS. Lubicie takie rankingi, prawda? U nas ten temat pojawił się ostatnio w 2007 roku i do tej pory jest to najpopularniejszy wpis na tym blogu. Money, money, money…

Post Nowi starzy najbogatsi pojawił się poraz pierwszy w (nie)główny ekonomista.

PS. A deklaracja premiera Tuska jest chyba – delikatnie mówiąc – nazbyt optymistyczna. Oznaczałaby konieczność wejścia już w przyszłym roku do systemu ERM II. Wystarczy zapału?

Post Grosz do grosza i złoty coraz droższy pojawił się poraz pierwszy w (nie)główny ekonomista.

Post W górę – źle, w dół – jeszcze gorzej pojawił się poraz pierwszy w (nie)główny ekonomista.

Post Młodość za 7,19 zł pojawił się poraz pierwszy w (nie)główny ekonomista.

Wzrost wartości posiadanych aktywów nie oznacza automatycznie zysków. Zyski te pozostają potencjalne do momentu ich realizacji (upłynnienia aktywów). Różne aktywa mają różny stopień płynności i różne są oczekiwania, dotyczące ich przyszłości: czasem inwestor zdąży się wycofać przed zmianą kursu, a czasem – nie. I każdy inwestujący na rynkach finansowych powinien mieć świadomość, że dopóki nie zamknie pozycji, nie może mówić o tym, że zarobił. Ale kto nie lubi liczyć tych wirtualnych pieniędzy, które będzie miał w kieszeni, jak wszystko dobrze się ułoży?

Jęki załamanych inwestorów, którym przez kilka lat rosło, żeby nagle się skurczyć, przypominają płacz dziecka, które tak mocno przywiązało się do marzenia o wyprawie do zoo, że nie jest w stanie zaakceptować faktu załamania pogody, które te plany zepsuło. A przecież spacer po zoo w strugach deszczu dla nikogo nie jest przyjemnością.

Post Kto ukradł nieistniejące pieniądze? pojawił się poraz pierwszy w (nie)główny ekonomista.

Nie wiem, po co banki wymyślają nowe sposoby tracenia pieniędzy, skoro stare tak dobrze się sprawdzają.

Te słowa Johna G. Stumpfa przytacza Warren Buffett w ciekawym wywiadzie dla telewizji.

Post Nowe sposoby ponoszenia strat pojawił się poraz pierwszy w (nie)główny ekonomista.

Głównym argumentem za opisaną zmianą w prawie jest likwidacja ryzyka różnic kursowych. Z tego co napisała GP wynika jednak, że nowelizacja ma dotyczyć tylko dwóch ustaw: kodeksu cywilnego oraz prawa dewizowego. A co z ustawą o rachunkowości? Artykuł 9. tej ustawy stwierdza wyraźnie, że księgi rachunkowe prowadzi się w języku polskim i w walucie polskiej. Tym samym mamy niejako dwa rodzaje różnic kursowych: wynikające z praktyki obrotu gospodarczego i posługiwania się różnymi walutami oraz te wynikające z konieczności przeliczania wszelkich transakcji na PLN na potrzeby księgowości. Opisywana nowelizacja likwiduje tylko pierwszą przyczynę i może prowadzić do dziwnej sytuacji, w której przedsiębiorstwa będą posługiwały się euro w transakcjach, które z punktu widzenia dokumentacji księgowej i tak będą wyrażane w złotówkach i korygowane różnicami kursowymi.

Post Tylnymi drzwiami do euro pojawił się poraz pierwszy w (nie)główny ekonomista.

We wszystkich informacjach o Slimie podkreślany jest fakt, że jego majątek odpowiada 8% PKB Meksyku (wartość po zajęciu nieoficjalnego pierwszego miejsca w rankingu najbogatszych). A jak wygląda ten wskaźnik dla jego konkurentów z zestawienia Forbesa?

W poniższej tabeli zamieściłem informacje na temat dwudziestu najbogatszych osób świata. Wyliczyłem udział majątku każdej osoby w PKB jej kraju obywatelstwa i kraju zamieszkania. Wszystkie kwoty podawane są w miliardach dolarów amerykańskich, a wielkość PKB dotyczy roku 2006 i podawana jest w cenach bieżących za World Economic Outlook 2007.

Jak widać, wg powyższego zestawienia Carlos Slim ma (miał w marcu) majątek odpowiadający prawie 6% meksykańskiego PKB. Ale nie jest wcale rekordzistą. Ingvar Kamprad (z rodziną) wart jest 8,5% PKB ojczystej Szwecji. Wszystkich bije na głowę Li Ka-shing, którego skarbiec odpowiada 12% PKB Hongkongu.

A na koniec porównanie majątku najbogatszych do PKB Polski, wynoszącego w 2006 roku 338 mld USD (ceny bieżące). Bill Gates jest w stanie od ręki kupić 16,5% wytworów naszej gospodarki, Warren Buffett – 15,3%, a Carlos Slim – 14,4%. Natomiast łączny majątek pierwszej dziesiątki przekracza nasz PKB o 1,4%.

Post Najbogatsi ludzie świata pojawił się poraz pierwszy w (nie)główny ekonomista.

To nie jedyny w ostatnim czasie problem Banku Anglii dotyczący banknotów. Mervyn King, szef brytyjskiego banku centralnego, przyznał w oficjalnym wystąpieniu z 20. czerwca, że jest też kłopot z baknotami 5-funtowymi. Te zostały zlokalizowane bez większych problemów, ale niestety nie tam, gdzie oczekiwałby tego bank. Podobno nowiutkie banknoty zalegają w magazynach, bo jest mało chętnych do ich używania.

Na osłodę BoE pozostała duma z banknotów 20-funtowych wprowadzonych niedawno do obrotu. Ich patronem jest Adam Smith.

Post Bank Anglii szuka 50-funtówek pojawił się poraz pierwszy w (nie)główny ekonomista.

Na blogu Marginal Revolution znalazłem link do bardzo ciekawego artykułu zamieszczonego na stronie Adventures of a BigWhiteGuy living in Hong Kong. Tekst pod tytułem „Hell Money” opisuje chiński zwyczaj wyposażania zmarłych na drogę w zaświaty w środki niezbędne do nowego życia; w tym również w pieniądze. Nie jest to nic zaskakującego. W wielu kulturach na świecie było i jest to praktykowane. Ale w Chinach zwyczaj przybrał bardzo ciekawą i niewątpliwie wyjątkowo zdroworozsądkową formę: zamiast prawdziwymi pieniędzmi zmarłych wspiera się piekielnymi banknotami (Hell Bank Notes, Spirit Money). Określanie tych banknotów mianem piekielnych wynika podobno z nieporozumienia językowego. Chińczykom nie chodzi bynajmniej tylko o zmarłych ukaranych po śmierci, tylko o każdy pośmiertny los. A według ich wierzeń po śmierci każdy robi mniej więcej to samo co za życia, co może być dość smutną konkluzją

Banknoty zmarłych mogą zachwycać. Kolorowe, bogato ilustrowane. Bardzo często zawierają wizerunek Cesarza Zaświatów (Emperor of the Afterworld, Lord of Hell). Mają bardzo różne rozmiary i różne dziwne nominały (np. 8 000 000 000). Niektóre są interesującymi przeróbkami znanych walut, np. dolara amerykańskiego.

Żywi niewielki mają z nich jednak pożytek. Tylko zmarli mogą je wydawać…

Post Narodowy Bank Piekieł pojawił się poraz pierwszy w (nie)główny ekonomista.