Jak bronić interesów narodowych (także gospodarczych) na arenie międzynarodowej? Trudne pytanie. Ulrich Beck w książce „Władza i przeciwwładza w epoce globalnej. Nowa ekonomia polityki światowej” pisze:
Na początku trzeciego tysiąclecia maksymę narodowego realizmu politycznego – „Interesów narodowych trzeba bronić w sposób narodowy” – musi zastąpić maksyma kosmopolitycznego realizmu politycznego: „Nasza polityka jest tym bardziej narodowa i skuteczna, im bardziej jest kosmopolityczna”. Tylko multilateralna polityka otwiera przestrzeń dla unilateralnych poczynań. Gdyby nie istniały problemy światowe, trzeba by je było wymyślić, to one bowiem ustanawiają transnarodową wspólnotę. Wizja narodowych suwerenności jako gry o sumie zerowej okazuje się historycznie fałszywa; tworzenie wzajemnych zależności trzeba rozumieć i realizować w sensie gry, w której korzyści uzyskują wszyscy uczestnicy.
[…] w epoce globalnych kryzysów i globalnego ryzyka to właśnie polityka „złotych kajdanek”, polegająca na budowaniu gęstej sieci transnarodowych zależności, prowadzi do odzyskania narodowej niezależności, jakkolwiek mógłby się kształtować doraźny rozkład zysków w niezwykle mobilnej gospodarce światowej.
Pod rozwagę wszystkim dyskutującym o polskiej polityce zagranicznej ostatnich miesięcy…
