30-06-2007 | Szymon Mazurek | Ekonomia |
słowa kluczowe: globalne ocieplenie, ochrona środowiska, szkoła austriacka
O zasadzie zrównoważonego rozwoju:
Chodzi tu o zminimalizowanie zużycia bogactw naturalnych, by starczyło ich dla przyszłych pokoleń. Choć pomysł ten wydaje się rozsądny, to nie jest łatwy do urzeczywistnienia za pomocą rządowych restrykcji.
Nie ma bowiem czegoś takiego jak „surowiec naturalny”. Natura nie określa, co nim jest. Decydują o tym potrzeby człowieka i jego pomysłowość. W tym sensie wszelkie źródła energii są tworem ludzkim. Można powiedzieć, że to nonsens, gdyż człowiek nie produkuje ropy naftowej, lecz wydobywa ją tylko spod ziemi.
Jednak to nie skład chemiczny ropy naftowej czyni z niej surowiec, lecz jej zastosowania. Dawniej występowanie ropy na działce było bardzo niepożądane. Mogło nią zatruć się bydło, mogły przez nią nie udać się zbiory. Dziś wiemy już, w jaki sposób wykorzystywać ten minerał do napędzania pojazdów oraz wytwarzania plastiku i innych produktów. To dlatego ropa jest dziś surowcem.
Nie wiadomo, czy w przyszłości ropa naftowa będzie równie ważnym minerałem jak dziś. Prawdopodobnie nie.
(…) Zachowywanie bogactw naturalnych na przyszłość może niepotrzebnie krępować rozwój. Rewolucja przemysłowa zapoczątkowała 200 lat temu długookresową tendencję do wzrostu produktywności. Kolejne pokolenia stają się coraz bogatsze. Można przypuszczać, że poziom życia przyszłych pokoleń będzie jeszcze wyższy.
Oczekiwanie, by uboższe pokolenia, które żyją dziś oszczędzały dla bogatszych pokoleń, które będą żyły w przyszłości, wydaje się nieusprawiedliwione.
→ czytaj dalej
19-01-2007 | Szymon Mazurek | Ekonomia, polityka |
słowa kluczowe: globalne ocieplenie, kryzys gospodarczy, ryzyko
World Economic Forum opublikowało raport-prognozę na temat największych zagrożeń czyhających na społeczność światową w ciągu najbliższych 10 lat: Global Risks 2007. A Global Risk Network Report. W raporcie wymieniono 23 zagrożenia z 5 dziedzin:
- Ekonomia
- Szok cenowy na rynku ropy naftowej / przerwy w dostawach energii
- Amerykański deficyt handlowy / spadek wartości USD
- Załamanie gospodarcze w Chinach
- Kryzys fiskalny związany ze zmianą struktury społecznej
- Wzrost cen nieruchomości / nadmierne zadłużenie
- Środowisko naturalne
- Zmiana klimatu
- Pogarszający się dostęp do świeżej wody
- Tropikalne burze
- Trzęsienia ziemi
- Powodzie śródlądowe
- Geopolityka
- Terroryzm międzynarodowy
- Rozprzestrzenianie broni masowej zagłady
- Wojny międzynarodowe i domowe
- Upadające państwowości
- Przestępczość i korupcja ponadnarodowa
- Problemy z akceptacją idei globalizacji
- Niestabilność na Środkowym Wschodzie
- Społeczeństwo
- Pandemie
- Choroby zakaźne w krajach rozwijających się
- Powszechność przewlekłych chorób związanych ze stylem życia w krajach rozwiniętych
- Niepewność rozwoju koncepcji odpowiedzialnego biznesu
- Technologia
- Awaria krytycznej infrastruktury informacyjnej
- Ryzyko związane z rozwojem nanotechnologii
Raport prognozuje stopień szkodliwości wymienionych czynników dla gospodarki światowej (straty gospodarcze) oraz dla społeczeństwa (śmiertelność). Eksperci oceniają również zmiany w poziomie zagrożenia danym czynnikiem ryzyka. Jednak najciekawsza część raportu to scenariusze zdarzeń, które pokazują jak różne rodzaje zagrożeń są ze sobą powiązane oraz że ich skutki mogą dotyczyć bardzo różnych sfer życia. Autorzy prezentują m.in. wizję rozprzestrzeniania pandemii oraz przebieg (i skutki) nowego kryzysu naftowego. Oby jak najdłużej była to tylko literatura z gatunku fiction…
18-12-2006 | Szymon Mazurek | Ciekawostki, Ekonomia |
słowa kluczowe: globalne ocieplenie, korzyści, relatywizm, Rosja
Wydawać by się mogło, że w kwestii globalnego ocieplenia wszyscy są zgodni: nie jest to dobra perspektywa dla naszej planety. Okazuje się jednak, że w tej sprawie (podobnie jak w większości innych) są zwycięzcy i przegrani. A w tym wypadku mowa o beneficjencie nie byle jakim. The Economist wskazuje, że bardzo duże korzyści (także, a może nawet przede wszystkim, ekonomiczne) ze zmiany klimatu uzyskać może Rosja.
Cóż… kolejny dowód na to, że w ekonomii nie ma miejsca na obiektywne wartościowanie. O ile taka konstrukcja myślowa w ogóle istnieje 
