Wpisy ze słowem kluczowym: praca

Wysokie zarobki wysokich

Przeprowadzone w Niemczech badanie wskazuje na zależność między wzrostem ankietowanych, a ich zarobkami. Zgodnie z szacunkami Heinecka mężczyźni o wzroście 185-195 cm zarabiają o ok. 10 proc. (13 proc. w landach wschodnich i 9 proc. w landach zachodnich) więcej od panów mierzących mniej niż 165 cm. Statystyczna zależność między wzrostem, a płacami nie została natomiast stwierdzona w przypadku Niemek.

Wytłumaczenie tego zjawiska nie jest jednoznaczne. Wyżsi pracownicy są z reguły silniejsi, co może być czynnikiem wyżej wynagradzanym w przypadku niektórych zawodów. Z drugiej jednak strony, różnice te mogą być także wyrazem społecznej percepcji wzrostu i wysokiego jego wartościowania – szczególnie w przypadku wizerunku mężczyzn.

Zarobkowa emigracja lekarzy

emigrować?Lekarze emigrują do Wielkiej Brytanii! Takie hasło to niezły straszak. Korzystający z publicznej służby zdrowia od razu mają przed oczami jeszcze większe kolejki w gabinetach. Politycy (szczególnie rządzący) pocą się na myśl, że to niezadowolenie zmaterializuje się w postaci niskiego poparcia w sondażach.

Czy zarobkowa emigracja lekarzy ma naprawdę aż tak negatywne konsekwencje, jak się większości wydaje? Badania na temat skutków masowej emigracji lekarzy i pielęgniarek z krajów afrykańskich wskazują, że w ostatecznym rozrachunku nie ma związku między większą emigracją pracowników służby zdrowia a pogorszeniem kondycji systemu opieki zdrowotnej kraju, który opuścili. Dzieje się tak dlatego, że (wbrew potocznym przekonaniom) są też pozytywne skutki tego procesu, które w ogólnym rozrachunku rekompensują straty. W debacie publicznej i politycznej mało kto jednak zwraca na to uwagę.

→ czytaj dalej

Drenaż mózgów

Autorzy omawiają główne skutki emigracji zarobkowej wykształconych pracowników z krajów rozwijających się. Przedstawiają również główne kierunki działań, które minimalizują negatywne skutki drenażu mózgów (brain drain) bez uciekania się do zwiększania ograniczeń migracyjnych.

Amerykanie nie pracują najdłużej

Tytuł świeżej wiadomości z działu gospodarczego portalu Gazeta.pl krzyczy: “Amerykanie pracują najdłużej”. Informacja zawarta w tym tytule nie jest jednak prawdziwa. Amerykanie mają najwyższą wydajność, ale w ciągu roku pracują mniej niż Koreańczycy, Meksykanie, Czesi, Węgrzy i… (tak, tak, to nie jest pomyłka) Polacy. Faktem jest jednak, że w USA przepracowuje się więcej godzin niż w innych krajach wysoko rozwiniętych.

→ czytaj dalej

Ile PKB na godzinę?

W poprzednim wpisie liczyłem, ile nadzwyczajnych dni wolnych od pracy mają w poszczególnych krajach. Okazało się, że uchodzący za bardzo pracowitych Japończycy mają ich więcej niż my. Ale Amerykanie odpoczywają zdecydowanie krócej. Co ciekawe, statystyki OECD pokazują, że w ujęciu godzinowym pracujemy rocznie o 12% więcej niż Japończycy oraz 16% więcej niż mieszkańcy USA. Tylko z wydajnością (produktywnością) jest u nas dużo gorzej. Na jedną przepracowaną godzinę w Japonii przypada 4740,5 JPY z PKB, w USA – 42,9 USD, a w Polsce – 30,6 PLN.

→ czytaj dalej

Po prostu przedsiębiorczość

Grzegorz Cydejko napisał w swoim blogu:

[...] prof. Muhammad Yunus i założony przez niego Grameen Bank otrzymali Pokojową Nagrodę Nobla. Za pomysł i działalność mikropożyczkową, która milionom ludzi, głównie kobiet, dała szansę wyjścia z beznadziejnej nędzy. Socjał jakiś? Hippis? Feminista, może na chrześcijaństwo przeszedł?

Nie, ekonomista, który 30 lat temu pożyczył własne 27 dolarów kilkudziesięciu Banglijczykom na ich własne małe działalności gospodarcze. Nie rozdał, a pożyczył. Otrzymał zwrot tych pożyczek, z nich finansował następne. Skalkulowane tak, by były zwracane mimo braku zabezpieczeń, co oznaczało, że raczej udzielane kobietom, bo są bardziej odpowiedzialne w zarządzaniu finansami, niż faceci. Wyrachowany, choć nie działający dla akumulacji zysku na prywatnym koncie w Szwajcarii czy Delaware.

Yunus to pod wieloma względami klasyczny przykład liberalizmu w działaniu. Nieskrępowana wolność umysłu i woli zmiany rzeczywistości poprzez działanie kapitału. Przedsiębiorczość wspierająca przedsiębiorczość. Nie jakiś tam margines biznesu, a prawdziwie ekscytująca twórczość biznesowa tam, gdzie jeszcze za wcześnie na biznesplan i studium wykonalności projektu.

Zachęcam do przeczytania całego wpisu w cytowanym blogu, jak również do zapoznania się z ciekawymi komentarzami zamieszczonymi poniżej. Dyskusja o ludzkiej twarzy liberalizmu ekonomicznego jest stale obecna w historii myśli ekonomicznej. Szkoda tylko, że w Polsce w debacie politycznej określenia “liberał” zaczęto używać jako obelgi. Na pewno nie sprzyja to rzetelnej dyskusji o gospodarce wolnorynkowej.

Rynek szeroko zamknięty

Z badania sondażowego Gazety Prawnej wynika, że “47 proc. Polaków uważa, że obcokrajowcy powinni pracować w RP na takich samych zasadach jak jej obywatele, a dalsze 35 proc., że powinni mieć prawo do pracy, ale pod pewnymi warunkami”. Boimy się konkurencji (w końcu bezrobocie ciągle jest wysokie), ale jesteśmy za otwarciem rynku pracy. Chyba nie chodzi do końca o to, kto będzie pracował u nas, ale gdzie my będziemy mogli pracować – zgodnie z sentencją: “Traktuj innych tak, jak sam byś chciał być traktowany“. Na dowód tego 52% ankietowanych osób w pierwszej kolejności przyznało prawo do pracy obywatelom UE.

Dyskusja o rynku pracy w Polsce sprowadza się ostatnio do dwóch kwestii: bezrobocia i migracji zarobkowej. Coraz głośniej mówi się jednak również o tym, że do niektórych prac po prostu brakuje chętnych. Jeśli jednak ktoś liczy na to, że ewentualne otwarcie rynku pracy dla obywateli Ukrainy, Bułgarii, Rumunii spowoduje gwałtowny napływ taniej siły roboczej do Polski, może być zawiedziony. Primo, potencjalni zainteresowani pojadą najpewniej dalej na zachód. Secundo, właściwie dlaczego mieliby legalnie pracować w Polsce?

“Możemy ściągnąć do Polski na przykład Ukraińców, ale pytanie, czy będą woleli pracować legalnie za 1000 zł, czy raczej nielegalnie na przykład za 1500 zł. Jeśli nie obniżymy kosztów pracy, będziemy mieć kłopoty zarówno z szarą strefą, jak i ze znalezieniem fachowców” – nic dodać, nic ująć. Zgadnijcie tylko, kogo cytuje Gazeta Prawna? Ekonomistę? Przedsiębiorcę? Nie. Urzędnika! Wicedyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Warszawie. Obyśmy mieli więcej takich urzędników i oby wiedza, którą posiadają dotarła do odpowiednich ministrów. Amen.

PS. W zeszłym miesiącu Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej przedstawiło oficjalne stanowisko w zakresie dostępu obywateli Bułgarii i Rumunii (pozytywne) oraz aktualnych obywateli UE (zasada wzajemności) do polskiego rynku pracy.